GAZC

Een mooie dag lekker hangend in een belletje op zo’n 1000 meter met +3 op de vario. Dat is een beeld dat we allemaal in onze herinnering kunnen oproepen. Sterker zelfs in onze herinnering zijn er vele van deze momenten. In de praktijk zijn deze momenten echter meer uitzondering dan regel. Als zweefvlieger ben je afhankelijk van vele factoren. Er hoeft maar één factor tegen te zitten en de kansen op een mooi moment zijn verkeken.

Zeker bij een club als de GSA zijn er vele factoren die tegen kunnen zitten. Ik weet zeker dat er nu bij u weer herinneringen aan allerlei tegenslagen naar boven komen. U kunt zich vast wel een doorsnee vliegdag voor de geest halen: geen auto om naar het veld te gaan, auto geregeld maar zonder brandstof, brandstof getankt maar de verkeerde, eindelijk op het veld maar geen vliegtuig, vliegtuig gevonden maar geen hoofdbouten, wel 2 hoofdbouten maar slechts 4 handen, genoeg handen maar niet van een instructeur, wel een instructeur met zijn handen in de zak maar regen of slecht zicht, droog en goed zicht maar geen lier te zien, lier aanwezig maar lierist ligt nog in coma, lierist gewekt maar kabelauto wil niet starten (brandstof op?), met lease-auto een setje uitgereden maar kabelbreuk, kabel gerepareerd maar domweg onderuit gezakt…

Zweefvliegen is in feite een aaneenschakeling van tegenslagen. Door deze constatering zou bij iedere zweefvlieger de moed in de schoenen moeten zinken. Toch blijkt dit niet het geval. Hoe kan dat? Zijn zweefvliegers gewoon dom en beseffen ze niet welke ellende hun te wachten staat?
Nee, dat is te simpel. Neem de situatie aan het begin van dit verhaal, een zweefvlieger weet dat zo’n moment nooit lang gaat duren. Een beetje tegenwind of een onweersbuitje is al voldoende om de kansen om weer op het thuisveld te landen te zien vervliegen. Wat volgt zijn de 5 V’s: verveling, vernedering, vermoeiing, verhongering en verdroging. Dergelijke ervaringen uit het verleden leiden echter niet tot negatieve associaties bij de zweefvlieger. Laten we even horen hoe de zweefvlieger zich de doorsnee vliegdag herinnert.

“Weet je nog de keer dat we een auto moesten lenen, een diesel bleek later. Toen we naar het veld waren gereden was het zicht zo slecht dat we de regen niet eens zagen. Natuurlijk hadden we van tevoren de instructeur niet gebeld, want die had toch alleen maar willen cancelen. Het bestuur bleek een mail rondgestuurd te hebben dat het vliegtuig nog ergens op een veld in Europa stond. Natuurlijk hadden we die mail niet gelezen. Wie las nou de mails van het bestuur? Wat interesseerde het ons wie de hoofdbouten voor het laatst gezien had? Toen wilden we de lier vast opstellen zodat we de kabels konden controleren, dus hebben we een lierist wakker gebeld. De lierist klonk echter niet echt enthousiast, goed dat we geen Duits spraken. Maar we hebben tenminste laten zien dat een echte zweefvlieger altijd gaat. De afhakers hadden weer eens ongelijk. Dus een biertje hadden we wel verdiend, lauw natuurlijk.”

Kennelijk hebben zweefvliegers zich aangeleerd om alle tegenslagen in hun herinneringen om te vormen tot heldendaden. Zo wordt zweefvliegen een aaneenschakeling van heldendaden.