GAZC

Van de voorzitter – Afrekencultuur

Afgelopen zomer werd op het laatste moment het zomerkamp van de GSA verplaatst van Tsjechië naar Frankrijk. Nu was het alweer jaren geleden voor mij dat ik op zomerkamp in Frankrijk was geweest, maar er bleek weinig veranderd te zijn. Het regende er nog steeds. Gelukkig is een zomerkamp een zomerkamp dus al snel na mijn aankomst stond ik met een biertje in mijn hand een mooie modderpoel uit te zoeken voor mijn tent. Na het opzetten van mijn tent is het altijd het moment om eens te kijken wie er allemaal rondlopen op het kampje. Gelukkig zijn er altijd wel mensen die ik herken. Er zijn meestal zelfs een paar mensen die mij herkennen. Verder zijn er een hoop nieuwe gezichten. Normaal gesproken is dat niet zo’n probleem. Dit keer was echterhet zomerkamp gezamenlijk met de Drienerlose zweefvliegclub (bij ouderen onder U beter bekend als Vleugellam) georganiseerd. In eerste instantie ging ik er daarom vanuit dat alle voor mij onbekende gezichten leden van de DZC waren. Dit bleek al snel niette kloppen omdat het de GSA gelukt was om een aantal nieuwe (zomer-)leden te werven. Vervolgens nam ik maar aan dat alle gekken wel lid zouden zijn van de GSA. Deze theorie bleek echter ook niet houdbaar. Ook bij de DZC had men wel een paar figuren met een licht afwijkend gedragspatroon.

Na een paar dagen op het kamp werd het mij duidelijk dat de DZC-ers gemakkelijk te herkennen waren als het om geld ging. Binnen de DZC was namelijk sprake van een keiharde afrekencultuur, d.w.z. ieder biertje, iedere consumptie, iedere hap, iedere slok moest apart afgerekend worden. Panisch was men dat men iets voor een ander zou moeten betalen. Kortom overal was een turflijst voor. Op mijn vraag of het niet lastig was om dat allemaal goed bij te houden, werd mij door een DZC-er uitgelegd dat ik daarvoor niet bang hoefde te zijn. Hoe minder je geturfd had hoe minder je hoefde bij te dragen aan een eventueel turfverlies.

Aan het eind van het kamp leverde het natuurlijk een hoop gereken op. Iedereen kreeg een persoonlijke afrekening van de penningmeester van de DZC. Alle rekeningen van de GSA-ers werden echter in beslag genomen door penningmeester van de GSA. Vervolgens heeft deze alle rekeningen bij elkaar opgeteld en volgens het HO systeem verdeeld over de GSA-ers. Een prima besluit, want persoonlijk heb ik er geen problemen mee om bier te drinken op kosten van armlastige studenten.

Op de laatste avond werd het verschil tussen het HO systeem van de GSA en het profijtbeginsel van de DZC nog eens gedemonstreerd. In het restaurant waren we verdeeld over twee tafels. Één tafel besloot om bij het afrekenen het HO systeem te hanteren en één tafel het ik-betaal-wat-ik-volgens-mij-gehad-heb systeem. Het moge duidelijk zijn aan welke tafel nog lange tijd het gerinkel van muntgeld te horen was. Zo kan men op zo’n kampje mooi zien dat iedere vereniging zijn eigen cultuur heeft. Zweefvliegen kun je bij vele verenigingen, maar dat wil niet zeggen dat het overal hetzelfde is.

Voor mij is het idee van een vereniging niet dat je precies terug krijgt wat je er instopt. Of anders gezegd dat je er alleen iets instopt als je er iets voor terugkrijgt. Daarmee hoop ik de vraag beantwoord te hebben waarom iemand lid zou worden van de GAZC.

Martijn Pluim